5 τύποι διαβήτη σύμφωνα με μελέτη σε σκανδιναβικό πληθυσμό. Οι λεπτομέρειες της μελέτης

5 τύποι διαβήτη σύμφωνα με μελέτη σε σκανδιναβικό πληθυσμό. Οι λεπτομέρειες της μελέτης 

Ο διαβήτης είναι στην πραγματικότητα πέντε ξεχωριστές ασθένειες , αναφέρει μια μελέτη που εξετάζει περίπου 9.000 άτομα με διαβήτη στη Σουηδία και τη Φινλανδία. 

Οι ερευνητές ανέλυσαν ορισμένα χαρακτηριστικά – όπως το σωματικό βάρος, τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα και την παρουσία αντισωμάτων – σχετικά με  την πιθανότητα επιπλοκών της νόσου και της ανάγκης για ινσουλίνη. Με βάση τα αποτελέσματά τους, προέκυψαν 5 υπο-τύποι ή υπο-ομάδες σακχαρώδη διαβήτη. 

Σχετικα με αυτά που γνωρίζαμε ως τώρα , η ομάδα 1 αντιστοιχεί σε αυτό που μπορεί να ονομαστεί κλασικός διαβήτης τύπου 1, οι ομάδες 4 και 5 αντιστοιχούν στον διαβήτη τύπου 2. Οι τύποι 2 και 3 μπορούν να θεωρηθούν ότι κυμαίνονται  μεταξύ των δύο άκρων. 

Η μελέτη αυτή είναι πολύτιμη για τη βελτίωση της κατανόησης του διαβήτη. Για παράδειγμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα άτομα που είχαν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 ή 3 είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο νεφροπάθειας ή προβλημάτων όρασης (αμφιβληστροειδοπάθεια) από ό,τι οι άνθρωποι των άλλων ομάδων. 

Ωστόσο, η διάγνωση και η αντιμετώπιση του διαβήτη δεν πρόκειται να αλλάξει εν μία νυκτί. Απαιτούνται περαιτέρω έρευνες για να διαπιστωθεί εάν αυτές οι 5 ομάδες συμπίπτουν με τους μη σκανδιναβικούς πληθυσμούς.

Που διεξήχθη αυτή η μελέτη ?

Αυτή η μελέτη έγινε από ερευνητές από το Lund University, Uppsala University και το  University of Gothenburg στη Σουηδία ; από το Vaasa Health Center και το  University of Helsinki στη Φινλανδία .

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό The Lancet.

Τι είδους έρευνα ήταν αυτή ; 

Αυτή η έρευνα ανέλυσε διάφορες ομάδες και μητρώα ατόμων με διαβήτη από τη Σουηδία και τη Φινλανδία με σκοπό να εξετάσει τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν πρόσφατα διαγνωστεί με τη νόσο. 

Παραδοσιακά, ο διαβήτης έχει κατανοηθεί ότι έχει δύο κύριες μορφές. 

-Στον τύπο 1, τα ανοσοποιητικά κύτταρα του οργανισμού επιτίθενται στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας. Το άτομο που πάσχει  είναι εντελώς ανίκανο να παράγει ινσουλίνη και βασίζεται σε δια βίου ινσουλίνη. 

-Ο τύπος 2, ωστόσο, ήταν πάντα λίγο περισσότερο μια μικτή κατάσταση. Οι άνθρωποι – είτε δεν παράγουν αρκετή ινσουλίνη  – είτε τα κύτταρα του σώματος τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτό, με ποικίλους βαθμούς σοβαρότητας. Η διαχείριση των ασθενών με αυτό τον τύπο διαβήτη κυμαίνεται από τον έλεγχο της διατροφής ή τη φαρμακευτική αγωγή μέχρι τις καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης. 

Οι ερευνητές λοιπόν θεώρησαν ότι η διόρθωση της ταξινόμησης για την αναγνώριση άλλων μορφών διαβήτη μπορεί να βοηθήσει στην εξατομίκευση της θεραπείας και να εντοπίσει εκείνους που ενδέχεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο συγκεκριμένων επιπλοκών.

Από που αντλήθηκαν τα στοιχεία της έρευνας; 

Οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα από 5 μελέτες κοόρτης. 

Η πρώτη μελέτη – Όλοι οι νέοι διαβητικοί στη Scania (ANDIS) – εξετάστηκαν  14.625 άτομα που είχαν πρόσφατα διαγνωσθεί με διαβήτη από 177 βάσεις δεδομένων  στην περιφέρεια Scania της Σουηδίας μεταξύ 2008 και 2016. Παρακολουθηθηκαν για ένα μέσο όρο 4 ετών. 

Η μελέτη του Scania Diabetes Registry (SDR) συμπεριελαβε 7400 άτομα με σακχαρώδη διαβήτη από την κομητεία Scania μεταξύ 1996 και 2009, παρακολουθώντας τους για 12 χρόνια μέσο όρο . 

Όλοι οι νέοι διαβητικοί στην Ουψάλα (ANDIU) ήταν ένα παρόμοια με την ANDIS αλλά πραγματοποιήθηκε στην περιοχή Ουψάλα της Σουηδίας. Περιλάμβανε 844 άτομα. 

Diabetes Registry Vaasa (DIREVA) περιελάμβανε 5.107 άτομα με διαβήτη στη Δυτική Φινλανδία μεταξύ του 2009 και του 2014. 

Τέλος, η μελέτη Malmö Diet and CardioVascular Arm (MDC-CVA) περιελάμβανε 3.330 άτομα τυχαία επιλεγμένα από τη μεγαλύτερη μελέτη Malmö Diet and Cancer. 

Στη μελέτη ANDIS, δείγματα αίματος ελήφθησαν από άτομα κατά την εγγραφή, επιτρέποντας στους ερευνητές να αναλύσουν το DNA και τη χημεία του αίματος. Εξετάστηκαν επίσης τα διάφορα χαρακτηριστικά του ασθενούς, τα ποσοστά επιπλοκών – όπως τα προβλήματα διαβητικής νεφροπάθειες και αμφιβληστροειδοπάθειας  – και η χρήση φαρμάκων. 

Οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν σύμφωνα με 6 βασικά χαρακτηριστικά:

1/ Ηλικία  κατά τη διάγνωση 

2/ Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) 

3/ Γλυκοζυλιωμενη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) – μια μακροπρόθεσμη ένδειξη ελέγχου του σακχάρου στο αίμα 

4/ Η λειτουργία των κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας 

5/ Το επίπεδο αντίστασης στην ινσουλίνη , μια μέτρηση για το πόσο αποτελεσματικά τα κύτταρα ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη 

6/ Η παρουσία αντιγόνων αποκαρβοξυλάσης γλουταμικού (GADA) 

Τα GADAs είναι αντισώματα που συνδέονται με αυτό που είναι γνωστό ως αυτοάνοσος διαβήτης με καθυστερημένη έναρξη (LADA). Ο LADA συχνά συγχέεται για διαβήτη τύπου 2 λόγω των παρόμοιων συμπτωμάτων του, αλλά πρέπει να αντιμετωπιστεί με τον ίδιο τρόπο όπως ο διαβήτης τύπου 1. 

Οι άλλες κοόρτες αναλύθηκαν με παρόμοιο τρόπο, αλλά οι ερευνητές δεν είχαν τις πρόσθετες πληροφορίες για το DNA και την χημεία του αίματος που έκαναν στην ANDIS.

Ποια ήταν τα βασικά αποτελέσματα; 

Οι ερευνητές εντόπισαν 5 κύριες ομάδες ασθένειας. 

1/ Σοβαρός αυτοάνοσος διαβήτης (SAID): αυτός τείνει να ξεκινάει σε νεότερη ηλικία, σε άτομα με σχετικά χαμηλό ΔΜΣ, κακή ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, έλλειψη ινσουλίνης και GADA. Περίπου το 6% των ανθρώπων στη μελέτη ANDIS είχε SAID. 

2/ Σοβαρός διαβήτης με ανεπάρκεια ινσουλίνης (SIDD): GADA-αρνητικός αλλά κατά τα άλλα παρόμοιος με SAID. Προσδιορίστηκε στο 18% των ανθρώπων στο ANDIS. 

3/ Σοβαρός ανθεκτικός στην ινσουλίνη διαβήτης (SIRD): χαρακτηρίζεται από αντίσταση στην ινσουλίνη και υψηλό BMI. Εντοπίστηκε στο 15% των ανθρώπων στο ANDIS. 

4/ Ήπιος διαβήτης που σχετίζεται με την παχυσαρκία (MOD): χαρακτηρίζεται από παχυσαρκία αλλά όχι αντίσταση στην ινσουλίνη. Εντοπίστηκε στο 22% των ανθρώπων της ANDIS. 

5/ Ήπιος διαβήτης σχετικός με την ηλικία (MARD): οι άνθρωποι ήταν γενικά πιο ηλικιωμένοι  από αυτούς στις άλλες ομάδες και είχαν μόνο ήπια προβλήματα με τον έλεγχο της γλυκόζης, παρόμοιο με το MOD. Εντοπίστηκε στο 39% των ανθρώπων στο ANDIS. 

Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι άνθρωποι της ομάδας  3 είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο νεφροπάθειας, ενώ στην ομάδα 2 είχαν υψηλότερο κίνδυνο διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας  από ό, τι οι άνθρωποι στις υπόλοιπες .

Πώς οι ερευνητές ερμήνευσαν τα αποτελέσματα; 

«Αυτή η νέα υποστρωματοποίηση θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει ώστε να προσαρμοστεί και να στοχευθει έγκαιρα θεραπεία σε ασθενείς για να επωφεληθούν περισσότερο, αντιπροσωπεύοντας έτσι ένα πρώτο βήμα προς μια πιο εξατομικευμένη  ιατρική  προσέγγιση για το διαβήτη» δήλωσαν ως συμπέρασμα.

Αυτή είναι μια πολύτιμη μελέτη που υποδηλώνει ότι η διάγνωση του διαβήτη μπορεί να μην είναι τόσο απλή ,περιλαμβάνοντας μόνο τους τύπους 1 και 2. Γνωρίζουμε  ότι ορισμένα άτομα με αργά αναπτυσσόμενο διαβήτη, που συχνά υποτίθεται ότι έχουν διαβήτη τύπου 2, ανήκουν στην ομάδα LADA. 

Η βελτιωμένη κατανόηση μπορεί να επιτρέψει απαραιτήτως την προσαρμογή της θεραπείας και να μας βοηθήσει να αναγνωρίσουμε ποιοι ασθενείς είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν επιπλοκές. 

Ωστόσο, αυτή η μελέτη από μόνη της δεν επαρκεί για να οδηγήσει σε αλλαγές στις κατευθυντήριες γραμμές για τη θεραπεία του διαβήτη, καθώς βασίστηκε μόνο σε ομάδες ασθενών με διαβήτη στη Σκανδιναβία. Οι υπό-ομάδες  και οι σχετικές επιπλοκές θα πρέπει να επαληθευτούν σε άλλους πληθυσμούς, συμπεριλαμβανομένων άλλων εθνικοτήτων που ενδέχεται να έχουν διαφορετικό κίνδυνο διαβήτη, όπως π.χ. οι ασιατικοί πληθυσμοί.