Χολέρα : η έξαρση της στο Λονδίνο το 1854 και το έργο του γιατρού John Snow

Χολέρα 1854 Αύγουστος , το Soho στο Λονδίνο χτυπήθηκε με μια σοβαρή επιδημία. ( Ιστορία ιατρικής )

Η χολέρα είναι μια γαστρεντερική λοίμωξη που προκαλείται από το βακτήριο Vibrio cholerae. Εξακολουθεί να επικρατεί σε περιοχές με ανεπαρκή και κακή κατάσταση δημόσιας υγιεινής και παραμένει ως σήμερα ένα σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Τα κλασσικά συμπτώματα της χολέρας είναι απότομης έναρξης υδαρής διάρροια με συνοδο ναυτία και έμετο.
Τα αποτελέσματά της είναι δραματικά και μπορεί να προκαλέσει απώλεια έως και 20 λίτρων νερού ανά ημέρα. Εάν δεν αντικατασταθεί αυτή η βαριά απώλεια υγρών οδηγεί γρήγορα σε σοβαρή αφυδάτωση, κυκλοφοριακή καταπληξία και σε πολλές περιπτώσεις θάνατο.
Χιλιάδες κάτοικοι στην περιοχή Soho του Λονδίνου αρρώστησαν λογω αυτής της επιδημίας και τουλάχιστον 600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Στο φοβερό αυτό το ξέσπασμα, είναι πιθανό ότι πολλά άλλα άτομα θα είχαν πεθάνει, αν δεν υπήρχε η διορατικότητα ενός τοπικού γιατρού που ζούσε στην περιοχή, του John Snow.

Ποιος ήταν ο John Snow;
Ο John Snow γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1813 στο York, στη βόρεια Αγγλία. Ήταν το πρώτο από τα εννέα παιδιά που γεννήθηκαν από τον William και τον Frances Snow. Ο Snow επέδειξε την ικανότητα για την επιστήμη και τα μαθηματικά ως παιδί και το 1827, στην τρυφερή ηλικία μόλις 14 ετών, μαθήτευσε στα της ιατρικης με τον William Hardcastle στο Newcastle-upon-Tyne.
Ήταν το 1832, κατά τη διάρκεια αυτής της μαθητείας, όταν ο Snow αντιμετώπισε για πρώτη φορά επιδημία χολέρας, στο Killingworth, ένα κοντινό χωριό με ορυχεία .
Αντιμετώπισε πολλά θύματα της νόσου κατά τη διάρκεια αυτής και εξοικειώθηκε στην κλινική παρουσίασή της και στο πώς φαινόταν να εξαπλώνεται. Η πρώτη περίπτωση χολέρας στην Αγγλία αναφέρθηκε ένα χρόνο νωρίτερα το 1831.
Εκείνη την εποχή, θεωρήθηκε ότι η χολέρα μεταδίδεται ως «μίασμα».
Η θεωρία για το μίασμα υποστήριζε ότι η ασθένεια εξαπλώθηκε από μια δηλητηριώδη μορφή «κακού αέρα» που εκπέμπεται από την σήψη της οργανικής ύλης.
Αυτή η θεωρία υποστηρίχθηκε από αρκετούς κορυφαίους παράγοντες της δημόσιας υγείας την εποχή εκείνη, όπως ο Edwin Chadwick και η Florence Nightingale. Το 1837, ο Snow άρχισε να εργάζεται στο Westminster Hospital, στο Λονδίνο. Έγινε δεκτός ως μέλος του Βασιλικού Κολλεγίου Χειρουργών το 1838, αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 1844 και έγινε δεκτός στο Βασιλικό Κολέγιο Ιατρών το 1850.
Μετά την ολοκλήρωση της επίσημης ιατρικής εκπαίδευσής του, ο Snow συνέχισε το έργο του στο 54 Firth Street στο Soho, ως χειρούργος και γενικός ιατρός. Ήταν εδώ που εργάστηκε κατά τη διάρκεια της επιδημίας χολέρας το 1854.

Η έξαρση της χολέρας στη Broad Street

Ο Snow ήταν ήδη σκεπτικός για τη θεωρία του μιασματος για τη νόσο και πίστευε ότι τα απόβλητα που απορρίπτονται σε ποτάμια και καταβοθρες κοντά στα πηγάδια της πόλης θα μπορούσαν να μολύνουν τα ύδατα και να προκαλέσουν επιδημίες χολέρας. Ως γιατρός που εργαζόταν στο Soho, άρχισε να διερευνά αμέσως το ξέσπασμα του 1854, σε μια προσπάθεια να αποδείξει τη θεωρία του. Ο Snow άρχισε να μιλάει με τους κατοίκους της περιοχής και γρήγορα άρχισε να υποψιάζεται ότι η πηγή ήταν η δημόσια αντλία νερού στην Broad Street. Χρησιμοποίησε πληροφορίες από τοπικά νοσοκομειακά και δημόσια αρχεία και ρώτησε συγκεκριμένα από τους κατοίκους αν έχουν πιει νερό από την συγκεκριμένη αντλία. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, άρχισε να δημιουργεί έναν χάρτη κουκίδων για να απεικονίσει τη αντιστοιχία των περιπτώσεων της νόσου γύρω από την αντλία. O Snow έγραψε: “Μέσα σε 250 μέτρα από το σημείο όπου η οδός Cambridge συναντά την Broad Street υπήρχαν πάνω από 500 θανατηφόρες επιθέσεις χολέρας σε 10 ημέρες … Μόλις μου εγινε γνωστή η κατάσταση και η έκταση αυτής της επιδημίας χολέρας, υποψιάστηκα κάποια μόλυνση του νερού της αντλίας στην πολυσύχναστη Broad Street. “

Στις 7 Σεπτεμβρίου 1854, ο Snow ανέφερε τα ευρήματά του σε τοπικούς αξιωματούχους και τους έπεισε να πάρουν το χερούλι από την αντλία, καθιστώντας αδύνατο να αντληθεί νερό από αυτή . Λίγο μετά τη διακοπή αυτή, το ξέσπασμα έληξε .
Οι ερευνητές ανακάλυψαν αργότερα ότι το δημόσιο πηγάδι από το οποίο η αντλία έφερνε νερό ήταν χτισμένο μόλις λίγα μέτρα από μια καταβοθρα .
Η πάνα ενος μωρού, που είχε προσβληθεί από χολέρα από άλλη πηγή, είχε πλυθεί σε αυτήν την καταβοθρα και ήταν η πηγή της εστίας.

Η κληρονομιά του Snow

Λίγο μετά την αφαίρεση της λαβής της αντλίας και το τέλος της επιδημίας, ο Snow παρουσίασε τις απόψεις του για τη χολέρα και την εξάπλωσή του στην Ιατρική Εταιρεία του Λονδίνου. Ωστόσο, οι απόψεις του απορρίφθηκαν από το ιατρικό κατεστημένο της εποχής.
Η θεωρία του για τη νόσο δεν άρχισε να γίνεται αποδεκτή μέχρι το 1866, όταν ο William Farr, αρχικά ένας από τους κύριους αντιπάλους του Snow, συνειδητοποίησε την εγκυρότητα της θεωρίας όταν ερεύνησε μια νέα επιδημία χολέρας στο Bromley-by-Bow.
Το 1883, ο Γερμανός γιατρός, Robert Koch, απομόνωσε το βακτήριο Vibrio cholerae, ανακαλύπτοντας τελικά την αιτία της νόσου. Προσδιόρισε ότι η χολέρα μεταδίδεται μέσω μολυσμένων υδάτων ή πηγών προμήθειας τροφίμων, υποστηρίζοντας την προγενέστερη θεωρία του Snow .

Τα συμπεράσματά του οδήγησαν στις αλλαγές στην αποχέτευση και στην παροχή νερού που τελικά έβαλαν τέλος στις επιδημίες χολέρας στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Ο Snow δυστυχώς δεν θα ζήσει ποτέ να δει τις θεωρίες του αποδεδειγμένες.
Επαθε ένα εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ εργαζόταν στην πρακτική του στις 10 Ιουνίου 1858 και πέθανε έξι ημέρες αργότερα.
Ήταν μόλις 45 ετών κατά τη στιγμή του θανάτου του. Σήμερα θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα της δημόσιας υγείας και της επιδημιολογίας και έκανε επίσης σημαντική εργασία στον τομέα της αναισθησίας , ελέγχοντας τις επιδράσεις του αιθέρα και του χλωροφορμίου.

Πληροφορίες : past medical history

Επιμέλεια :
Κωνσταντινόπουλος Παναγιώτης , Ειδικός Παθολόγος

Ιστορία ιατρικής

www.konstantinopoulos.gr

χολερα icd 10 A00 – cholera icd 10 A00